Yara ve bicak ve bicak yarasi ve yara bicagi

"hem bicak hem yara sensin" diyor ya sarkida.  Ne de guzel diyor onu diymi.  Cunku simdi insan boyle bazen ikiye bolunuyo gibi olmuyor mu.  Hani boyle bir tarafa gidesin ama obur tarafa da gidesin geliyo, beyninin sag lobu bir yana sol lobu bir yana cekistiriyo sanki. Ya da biri kalbin oluyo felan fistan.  Iste o an oyle bir bicak ama oyle de bir yarali oluyorsun ki iste, yarani unutuyorsun sanirim. Garip bir bicimde, belki de bicagi o kadar somut elinde hissettigin icin( e cunku yara kaniyo,ispatin bilene var), o gucu tatmanin verdigi egoyla, yarayi gormuyorsun resmen. Gibi bisiyler oluyo. Sonra gibi bisiylerden sonra boyle bir beyaz isik bir aydinlanma donemi geliyo sanirim. Hssktr lan diyosun. (Evet kufur icimizde serbest,ama sadece icimizde. ) Sonra ne diyoduk.  Heh.  Boyle bi realize etme donemi basliyor olabilir. Bence.  Ama iste baslarda, insan ne yapip ediyor,hakli cikariyor kendini. Buluyor kendini ikna edicek bir sebep,dayandiracak bir gerekce. E cig sut emmis diye tabir edilen,pis,midesiz,vicdani yoksun bir organizmadan bahsediyoruz burda neticede. Kendimizden.  Vay canina.  Sarkinin iki satirina soylenecek amma lafim varmis. Biriktirdim tabi ne zamandir.  Olucak haliyle hafif bir ishal. Yazma ishali gibisimden bisiy.  Ama sarki da fenaymis.